Κέρκυρα: το γαλάζιο-πράσινο νησί του Ιονίου

“Η Κέρκυρα απλωνόταν μπροστά μας σαν ένα τεράστιο πιάτο φυσικής ιστορίας, με τους πράσινους λόφους και τις κοιλάδες της γεμάτες άγρια ζωή.”
Gerald Durrell

Κέρκυρα: Το νησί που έχει μαγέψει φυσιοδίφες και συγγραφείς

Η Κέρκυρα, το στολίδι των Ιονίων Νήσων, υπήρξε για αιώνες μούσα για φυσιοδίφες, ποιητές και συγγραφείς, οι οποίοι εξυμνούσαν τη φυσική ομορφιά και τη διαχρονική γοητεία της. Ανάμεσα σε αιωνόβια ελαιόδεντρα, καταπράσινους λόφους και μια κρυστάλλινη θάλασσα, το νησί έχει εμπνεύσει αξέχαστες λέξεις, αφήνοντας βαθιά εντύπωση στη λογοτεχνία και την επιστήμη.
Ο Βρετανός φυσιοδίφης Gerald Durrell, ο οποίος έζησε στην Κέρκυρα κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, την περιέγραψε γλαφυρά στο Η οικογένειά μου και άλλα ζώα: «Η Κέρκυρα βρισκόταν μέσα στη θάλασσα σαν σκουριασμένο δρεπάνι, με την αιχμηρή άκρη προς την Αλβανία και τη λαβή προς την Ελλάδα, και το σύνολο καλύπτονταν από μια αστραφτερή θάλασσα και έναν ουρανό με τόσο έντονο μπλε που φαινόταν σχεδόν εξωπραγματικός». Για τον ίδιο, η άνοιξη στο νησί ήταν «μια έκρηξη ζωής», ένας παράδεισος εντόμων, λουλουδιών και μυρωδιών που αιχμαλωτίζει την ψυχή.
Ο αδελφός του, ο συγγραφέας Lawrence Durrell, είδε την Κέρκυρα ως ένα άγριο, ποιητικό μέρος στο Νησί του Πρόσπερο: «Η Κέρκυρα είναι ένας κήπος που αιωρείται ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα, όπου κάθε δέντρο και κάθε βράχος μοιάζει να διηγείται μια αρχαία ιστορία». Την περιέγραψε επίσης ως «ένα οργανωμένο χάος από ελαιόδεντρα, κυπαρίσσια και θάλασσα», μια τέλεια ισορροπία της φύσης.
Ο Βρετανός καλλιτέχνης Edward Lear μαγεύτηκε επίσης από το νησί τον 19ο αιώνα: «Η Κέρκυρα είναι ένας παράδεισος με πράσινους λόφους και κρυστάλλινα νερά, ένας τόπος όπου η φύση ζωγραφίζει με χρώματα που κανένας καλλιτέχνης δεν θα μπορούσε ποτέ να αναπαραγάγει πιστά». Τα σκίτσα και τα λόγια του μαρτυρούν μια βαθιά αγάπη για το επτανησιακό τοπίο.
Από την Ιταλία, ο συγγραφέας Niccolò Tommaseo, εξόριστος στα Επτάνησα, κοίταξε την Κέρκυρα με νοσταλγικά μάτια, αποκαλώντας την πόλη «μικρή Βενετία» για την αρχιτεκτονική και πολιτιστική της κληρονομιά, γέφυρα μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας. Ομοίως, ο ποιητής Ugo Foscolo, που γεννήθηκε στη Ζάκυνθο αλλά είχε δεσμούς με την Κέρκυρα, τη θυμόταν σε μια επιστολή του ως τόπο κλασικής ομορφιάς, με «πράσινους λόφους και μια θάλασσα που αντανακλά τον ουρανό», μια ωδή στη φυσική της αρμονία.
Τέλος, χωρίς να την επισκεφθεί άμεσα, ο Ιταλός φυσιοδίφης Antonio Vallisneri μπορεί να φαντάστηκε την Κέρκυρα ως ένα ζωντανό εργαστήριο για τις μελέτες του σχετικά με τη βιοποικιλότητα. Η επιστημονική του περιέργεια, η οποία εκφράστηκε σε έργα όπως το Saggio d’istoria naturale, θα είχε σίγουρα τραφεί από τον πλούτο της πανίδας και της χλωρίδας του νησιού.
Η Κέρκυρα δεν είναι απλώς ένα νησί, αλλά μια εμπειρία που διατρέχει τους αιώνες, ένας τόπος όπου η φύση και ο πολιτισμός συμπλέκονται, συνεχίζοντας να εμπνέουν όποιον την ανακαλύπτει. Όπως είπε ο Gerald Durrell, είναι μια γωνιά του κόσμου που «αιχμαλωτίζει την ψυχή σου».