Οι Αλυκές Λευκίμμης αποτελούνται από μια χερσόνησο περίπου 2000 στρεμμάτων στη νότια Κέρκυρα, βόρεια της κωμόπολης της Λευκίμμης. Συνορεύουν με τον ομώνυμο οικισμό. Αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους υγροτόπους του νησιού.
Η επίπεδη υγροτοπική αυτή περιοχή χρησιμοποιείται από την εποχή των Ανδεγαυών (13ος -14ος αιώνας) ως αλυκές. Το 16ο αιώνα ήδη υπήρχαν 80 αλατοπήγια (τηγάνια) και κτίστηκαν οι αλαταποθήκες. Από το 18ο αιώνα μέχρι το 1860 υπολειτουργούσαν. Τότε αναδιοργανώνονται και δημιουργούνται οι τάφροι και οι διάδρομοι που συναντάμε μέχρι σήμερα. Η κεντρική λίμνη χρησιμοποιείται για την αποθήκευση θαλασσινού νερού. Την περίοδο 1928-1933 παύει προσωρινά η λειτουργία τους. Το 1988 παράγεται για τελευταία φορά αλάτι. Το 1993 παραδόθηκαν στον Δήμο Λευκιμμαίων. Το 1825 τοποθετήθηκε στην περιοχή πλωτός φάρος και διατηρήθηκε μέχρι το 1890. Τότε έγινε η αντικατάστασή του από κτιστό φάρο. Κάπου στα επόμενα χρόνια τοποθετήθηκε μεταλλικός φάρος λίγο βορειότερα, που άντεξε μέχρι το 2000 περίπου. Στη συνέχεια επαναχρησιμοποιήθηκε ο κτιστός, αλλά σήμερα παρουσιάζει έντονα σημάδια καταστροφής κι αυτός. Επίσης συναντάμε στο νοτιοανατολικό άκρο Αεροναυτιλιακό Ραδιοφάρο.